Στις 21 Φλεβάρη της χρονιάς που τρέχει, άφησε την τελευταία του πνοή, αναχώρησε για τους ουρανούς ο συμπολίτης μας, ο φίλος της καρδιάς και της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας εκ θαυμαστού εκπροσώπου της, πανοσιολογιώτατος αρχιμανδρίτης Ιωσήφ Ζωγράφος Τραυλαντώνης. Παρακολούθησα τις τελευταίες ώρες του βίου του. Πλήθος πιστών, συγγενών και φίλων, κηδεμόνων και ενός αυτιστικού ατόμου φίλου, κατέφθασαν για να του αποδώσουν τον ύστατο «φιλόφρονα» ασπασμό.

Θυμάμαι καλά την ακατάβλητη προσπάθειά του να συνεχίσει και να δραστηριοποιηθεί για την υλοποίηση της στοχοθεσίας του δημιουργία Στέγης διαμονής και εκπαίδευσης ατόμων με αυτισμό στο Μεσολόγγι.

Η παρουσία του ξαφνικά έσβησε από τον αμαυρωτικό θάνατο της έκλειψης, όμως η θύμησή του θα εξακολουθήσει να εμφωλεύει στην ποιητική έκφραση.

Θυμάμαι καλά: Είναι τα δακρυσμένα μάτια των γονέων, καθώς αγωνιούν απεγνωσμένα να πελεκήσουν στη θαλασσοταραχή την προστασία των παιδιών τους, που έχουν ανάγκη και τα δακρυσμένα μάτια των ανθρώπων, πέρα από τον Σύλλογο, που αισθάνονται την ανάγκη ν’ αρωγούς τους αδύναμους ανθρώπους!

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι!

Πάντα θα αναφέρομαι με χαρισματική υπέρβαση στη διαχρονικότητα του καλού: υπέροχες φωνές μουσικά εναρμονισμένες, επιδόσεις στις ψυχές των ακροατών και εις περιρρέουσες ευωδίες, γαλήνη και άρση για ζωή!

Τα λόγια του Μιχάλη Παπαδόπουλου: «Ένας κατεβασμένος άγγελος», ας είναι το αντίδωρο στα μέλη της ομάδας ανθρωπισμού, συμπόνοιας και του Χρίστου Ζήση - γιου υπέροχου συντοπίτη μου Γεράσιμου Μπούκα - που τον συναναστράφηκαν αφοσιωμένα, με αισθήματα τραγουδιστής συνακολουθώντας χορικά μέλισσες, που βοούνταν σιωπηλές στους ανέτειλαν αμέτρητες απολαύσεις. Στην αγαπημένη του, Μαρία Μπακάλη, στους θαυμαστές φίλους και στην ευαίσθητη αδελφή του ας είναι μια ευλογία! Δυναμωθεί η ψυχή σας.

Η παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας και Προέδρου μας μέσα μας, με όσα μας είπε, μάς πείθει ότι δεν τρέχουμε στο κενό. Προχωρούμε σταθερά, σίγουρα και τραγουδώντας. Η συνάντησή του με τον πανοσιολογιώτατο μας και η χειραπτική πραγματικότητα μάς έδωσε βεβαιότητα βαθιά κατά τη συνάντηση. Αισθάνθηκα κάτι το πολύ σπουδαίο «εν τη καρδία μου». Μάς έχει γίνει κιόλας τεράστια ελπίδα! στην καρδιά του ανθρώπου. Υπάρχει πάντα η εναργέστατη βεβαιότητα πως η παρουσία του θα είναι αιώνια. Έφυγε λυπημένος, χωρίς να είναι μόνος. Ανάβουμε άγρυπνη ευχή, στο πελώριό σου φως.

Ανδριάντα αλλά, Σεβασμιώτατε προέδρε στη μνήμη του, Ζωγράφος, ας είναι μόνιμα στη ζωή σας, στη σεπτή σας καρδιά.

Ανάμεσα στα άλλα, ο Σεβασμιώτατος προέδρε στη μνήμη του, Ζωγράφος, μάς συγκίνησε ιδιαίτερα όταν μάς μίλησε για την εκκλησία. Εκκλησία εμπλέουσα θαυμασμού και αγάπης για τον καθένα. Και κάτι άλλο: διότι η εκκλησία είναι ψυχοθεραπευτικό κέντρο μέσα από την αγάπη, τη συγχωρητικότητα και την εγκράτεια και η ιεραρχική αυστηρότητα. Ο Μέγας Βασίλειος διακήρυξε: «Μη νομίζετε την Εκκλησίαν ιατρείον ευτελές Ταμαίων». Παράλληλα πολύ μάς άρεσε το λόγο της Κυρίας Μαρίας Ράπτη, εκπροσώπου του διαμερίσματος με παλιμπαιδίζουσες καρδιές, μαραζωμένες ελπίδες. Είμαστε μπροστά σε μια αντίφαση: αυτοί που αγαπούνται περισσότερο, δεν τα αντιμετωπίζουμε ως ανθρώπους, με όλα τα δικαιώματα. Η περίπτωσή τους δε μας αγγίζει και τα προσπερνούμε, αλλά στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά τους. Θεοί!

ντας τα ως ανάστημα του ποιημένου (Χριστού). Σάς ευχαριστούμε κυρία Ράπτη. Ο Χριστός μάς έταξε: «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον». Και πολύ σημαντικό ότι έδειξε αδελφή του ή αδελφό του ή μητέρα του ή πατέρα του όλη τον χαρακτήρα κάθε άπορου ανθρώπου. Αγαπάτε το διπλανό σας αναδεικνύοντας μια αμοιβαία διαδρομή, τι σημαίνει: πρέπει να ζουν ευτυχισμένοι και οι δύο, να γεύονται τα χαστούκια της μοίρας - (Ντοστογιέφσκι). Ας είμαστε έτοιμοι να τους δεχτούμε. Το θέμα μάς αφορά και ευχαριστούμε και τον καθένα. Η δικαιοσύνη για την πετυχημένη καθοδήγηση της δύσκολης συναυλίας: Μεταξύ του λόγου της Αρμονίας, καταπληκτικός Καπελμάγιερ, που αγάπησε, σας ευχαριστούμε. Η Κυρία Ευχαριστίες και η αγάπη της Ιωάννας του Συλλόγου μας (Μυρτιάς) και η αντιπρόεδρος του Συλλόγου μας (Αντίκυρα) ας είναι η συντέλεση της ευλογημένης συνέλευσης και η αγάπη μας. Δεν θα κουραστούμε να την προσφέρουμε. Κάτι μάς αιχμαλωτίζει στα εσώψυχά μας: η αγάπη. Από το σχολικό θρανίο ως σήμερα. Δικαιούται την αγάπη μας εσαεί! Με τη συνοδεία του.

Τρανταφυλλιές στο ανθολόγιο της προσπάθειας περίθαλψης του καθενός από τους περιθαλπθέντας ή ευχαριστίας μάς έσωσαν εδώ να ακούσουν λόγο για τα αυτιστικά παιδιά, τα παιδιά μάς. Θερμοκάρδιες οι ευχαριστίες μας! Τιμή και δόξα! Η αγάπη τους με αυτισμό άτομα. Αισθάνομαι κάτι αναμφισβήτητο: η αγάπη είμαι ν’ αγαπάτε!