ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ 2019 ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Σάββατο 29 Ιουνίου 2019
Γιορτάζει η Εκκλησία μας τους κορυφαίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Τον πρώτο κάλεσε ο Χριστός στη Γαλιλαία μετά από μια θαυμαστή πισκαδιά. Τον δεύτερο  στο δρόμο της Δαμασκού. Κι οι δύο στρατευμένοι στο όραμα του Χριστού για έναν καλύτερο κόσμο που να στηρίζεται στην αγάπη (ΑγαπΩ, το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, το παν).

Έφτασαν στην κατασκήνωση (Ρίζα Ναυπακτίας) από πολλά διαμερίσματα του ελληνικού χώρου, αυτιστικά άτομα δηλαδή αδέλφια μας, που ήρθαν στη ζωή φορτωμένα την ατυχία τους. Τα συνόδευαν γονείς ή άλλα πρόσωπα ορισμένα από τις οικογένειες. Ήταν κάτι πολύ ανθρώπινο.

Εγκάρδια υποδοχή από τον Ηγούμενο της Μονής Μυρτιάς του Θέρμου π. Ιωσήφ. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ήταν τα πράγματα χωρίς αυτόν στην κατασκήνωση. Μας στηρίζει η παρουσία του. Η φροντίδα του. Ο χορταστικός και ιλαρός λόγος του. Ευτυχήσαμε να έχουμε μαζί μας τη Διευθύντρια του κέντρου ημέρας «Σείριος» και ενεργό μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Αυτιστικών ατόμων. Έγινε η καθοδηγητική δύναμη που εμψυχώνει την κατασκήνωση. Σχεδιάζει πρόγραμμα δράσης για τους επωφελούμενους αυτιστικούς. Πρόγραμμα για τους συνοδούς γονείς, πρόγραμμα για τα νεαρά άτομα που αυτοπροσφέρθηκαν για εξυπηρέτηση των αναξιόπαθων αυτιστικών. Πανόραμα η κινητικότητα αυτών των καλοπροαίρετων παιδιών. Η κοινωνία μας διαθέτει τον δυναμισμό της. Προς όλους απευθύνει την προειδοποίηση ότι παρά τη δυσκολία των καιρών δεν λείπει η αυτοθυσία της Ρωμιοσύνης. Δείπνο ετοιμάστηκε στην ώρα του. Αναψυχή για τους προσελθόντες για πενθήμερη φιλοξενία στην κατασκήνωση.

Έκλεισε η ημέρα με απόδειπνο αποσπερνό. Ευχές για καλή φιλοξενία. Επίκληση της παρουσίας του Θεού. Ευχές για όσους υπονομεύουν και δυναμιτίζουν την προσπάθειά μας. Μας κάνουν ωριμότερους και πιο αγωνιστικούς.

Κυριακή 30 Ιουνίου 2019

Ο Κύριος μεθ’ημών. Ξεκινήσαμε «από Θεού» με θεία Λειτουργία στη μνήμη των 12 μαθητών του Κυρίου αψηφώντας τις δυσκολίες ενός ανυπέρβατου ανθρωπίνοις λογισμοίς εγχειρήματος ξεκίνησαν για την πνευματική κατάκτηση του κόσμου. Λειτουργός ο π. Ιωσήφ που έφερε στο Άγιο Ποτήριο τους αναξιόπαθους αυτιστικούς. Προσηνής με την απλή παρουσία του.

Στο αναλόγιο μαθητές Γυμνασίου και φοιτητές. Μια παρηγοριά, με διάχυτη και διάπυρη ελπίδα ότι στα σπλάχνα της κοινωνίας μας επωάζεται το μέλλον της στα πρόσωπα των ωραίων παιδιών της κατασκήνωσης. Ήρθαν για να προσφέρουν… Μέλος του συλλόγου «Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης» ανέλυσε την Ευαγγελική περικοπή και εξήρε το παγκόσμιο εκτόπισμα του νοήματος της γιορτής. Μετά το πρωινό, παιδικές διασκεδαστικές εκδηλώσεις προσιδιάζουσες στην ελλειμματική περίπτωσή τους. Ομαδικό μπάνιο στον πατραϊκό και ξέπλυμα στο δροσερό ντουζ της κατασκήνωσης. Μετά το γεύμα – γιορταστικό και ολύμπιο – αποχώρηση στα διαμερίσματα της κατασκήνωσης για επανάκτηση δυνάμεων για την απογευματινή δράση. Η μεσημβρινή ανάπαυλα αναχώρησε, όπως εύκολα αναχωρούν όλα τα ωραία πράγματα. Στην καθορισμένη ώρα εφαρμογή του απογευματινού προγράμματος. Επίδοση σε δημιουργικές πραγματώσεις, που συμπυκνώνουν δυνατότητες ψυχοθεραπείας. Αθλητικά παιχνίδια. Περίπατος  «παραθίν’ αλός» στην παραλία του πατραϊκού. Το μαϊστράλι χαϊδεύει τα μέτωπά μας κι ο μυρωμένος αέρας από το τσάι του βουνού που κατεβαίνει από τις χαράδρες του βουνού εισβάλλει στη μύτη μας και μυρώνει τις καρδιές μας.

Με δείπνο κλείνει η ημέρα και απόδειπνο. Μια επινόηση της κυρίας Μαρίας Οικονόμου μπαίνει σε εφαρμογή. Οι γονείς και οι νεαροί συνδρομητές της κατασκήνωσης, πρασιές πρασιές δηλαδή φιλικές ομάδες στο δασύλιο κατά μήκος της παραλίας να συζητούν για διάφορα θέματα, να απολαμβάνουν μουσική και θαρραλέα ν’ αντικρύζουν το μέλλον.

 Σήμερα είχαμε δύο χαροποιές αφίξεις. Έφτασε ένας Αρχιμανδρίτης  ο π. Δαυίδ και ο π. Κωνσταντίνος. Ο δεύτερος με την οικογένειά του και αεικίνητη παπαδιά του, σε όλα παρούσα και με προσφορά αξιοπρόσεκτη και σεβαστή. Χαρήκαμε την επιτυχία της κόρης τους – μιας νέας ταλαντούχου – στις πανελλαδικές εξετάσεις καθώς και τα άλλα παιδιά του με τη βαθειά ερωτιά στο μουσικό λόγο. Γέμισαν με αχτιδωτές ανταύγειες τον ουρανό της κατασκήνωσης και τις ψυχές μας.

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2019

Έφτασε μέσα από μια ορθρινή φωταύγεια η Τρίτη ημέρα στην κατασκήνωση. Τη γαλήνη της σιωπής τη διέσπασαν κάποιες φωνές και χαμόγελα παιδικά ενώ η δροσερή αύρα έδινε δύναμη στα νεύρα μας και χαρά στις ψυχές μας. Όλοι αισθανόμαστε πιο χορτάτοι και πιο ώριμοι.

Με όρθρο το ξεκίνημα. «Χριστός μεθ’ ημών». Ακολούθησε το πρωινό. Πλούσιο, δροσερό, χορταστικό. Εφαρμογή προγράμματος της κυρίας Μαρίας Οικονόμου. Κάποιες επιδόσεις δημιουργικές, θεραπευτικές σε κάποιο βαθμό για τα παιδάκια με το ασήκωτο φορτίο του αυτισμού που διαθέτουν μυαλό δυσκολοκίνητο, διαταραγμένο και από αυτά δεν μπορούμε να ζητήσουμε, όσα παίρνουμε από τα φυσιολογικά αναπτυσσόμενα παιδιά. Ακολούθησε μπάνιο. Βουτούσαν στα νερά αχόρταγα, ορμητικά, κατακτητικά. Δίπλα τους ο αδελφικός συνοδός.

Ο κόπος διεγείρει την όρεξη. Στο μεσημβρινό τραπέζι ησυχία απόλυτη. Μόνο κάποιες φωνές παιδικές προσπαθούσαν ν’ απολαύσουν το αχνιστό φαγητό και κροτάλισμα από μαχαιροπίρουνα που έτρεχαν μέσα στα πιάτα και χαμογελούσαν.

Το απόγευμα αθλητικές επιδόσεις σε μια σύμπνοια αυτιστικών και παιδιών με φυσιολογική ιδιοτυπία. Τελειώνοντας το φαγητό συνέχισε η ζωή με μουσική από ομάδα μαθητριών που συνόδεψε παραδοσιακούς χορούς. Προχωρημένης ηλικίας γονείς και συνοδοί έσυραν το χορό θυμίζοντας αλλοτινούς καιρούς νεανικής έξαρσης.

Έκλεισε η ημέρα με απόδειπνο. Συνέχεια στο δασύλιο όπως και την προηγούμενη ημέρα , συζητήσεις, τραγούδι, χαρές στο δασύλιο με πρωταγωνιστές τα ατίθασα νιάτα…   

Τρίτη 2 Ιουλίου 2019

Ξεκίνησε υπέροχα η καινούργια ημέρα. Έννυχα οι συμβιώτες της κατασκήνωσης βρέθηκαν στο χώρο συγκέντρωσης. Ένας χώρος πολλαπλών χρήσεων. Εστιατόριο. Χώρος προσευχής. Εκκλησιαστικών ακολουθιών. Τους έδεσε με την ημέρα η ακολουθία του όρθρου. Στο αναλόγιο τρεις νέοι ιεροψάλτες με κυρίαρχη θέση του Αλέξιου Ζαρζάνη, ενός χαρισματικού ψάλτη. Κι αν δεν ήταν στο διαμέτρημα του Ζαρζάνη και οι άλλοι νεαροί ήσαν όμως αξιόλογοι. Στο ιερό ο π. Ιωσήφ. Η άνεση της μουσικής απόδοσης και το ηχόχρωμα της φωνής δημιούργησαν τη φανταστική απόδοση της ακολουθίας του Όρθρου. Θα έλεγα κατανυκτική μυσταγωγία συνάντησης με τον Θεό.

Τελειώνοντας η τράπεζα ήταν έτοιμη να υπηρετήσει την ευωχία του κοινού με καλομαγειρεμένα φαγητά. Πλούσια επιδόρπια , γλυκά και αναφορές μέσα από το λόγο σε απλά και δύσκολα και από κάθε άποψη σημαντικά.

Το μεσημεριανό φαγητό το έκανε πιο απολαυστικό η συνοδεία του από το τραγούδι παιδικής συντροφιάς – από παιδιά που εθελοντικά προσφέρθηκαν για την εξυπηρέτηση της κατασκήνωσης – μετά ακολούθησε ανάπαυση κάποιων ωρών.

Στις έξι έφτασε στην κατασκήνωση ο πρόεδρος του συλλόγου μας Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμάς. Μαζί του ο νεοεκλεγείς περιφερειάρχης κ. Νεκτάριος Φαρμάκης.

Υποδοχή με προσφώνηση από τον Αντιπρόεδρο του Συλλόγου μας Αρχιμανδρίτη π. Ιωσήφ Ζωγράφο. Καλωσόρισμα με ζεστασιά παλιού καιρού. Κάποιες σκέψεις διατύπωσε ο Γεν. Γραμματέας κ. Κωνσταντίνος Ν. Δημόπουλος. Όλων η προσοχή επικεντρώθηκε στις αντιφωνήσεις των επισκεπτών μας. Ο Σεβασμιότατος πιο αισιόδοξος από ποτέ ότι η προσπάθειά μας πάει   για υλοποίηση με τις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν με τις αλλαγές στην περιφέρεια Δυτικής Στερεάς Ελλάδος. Πυροδότησε έκρηξη της αισιοδοξίας μας ο περιφερειάρχης τονίζοντας τη σημασία του έργου της δημιουργίας Στέγης για τα αυτιστικά αδέλφια μας.

Η συνάντηση σκόρπισε χαμόγελα ελπίδας και αισιοδοξίας.

 Οι αρχαίοι θα έλεγαν: « Άνδρες πόλεις και ου τείχη .Ουδέ νήες ανδρών κεναί».Οι άνθρωποι είναι οι πόλεις και όχι τα τείχη , ούτε πλοία χωρίς ανθρώπους. Όταν κι όπου υπάρχουν άνθρωποι που δρουν στο όνομα του Θεού τα αδύνατα γίνονται δυνατά , τα ανέφικτα εφικτά. Με αυτή τη διαδικασία και τα αυτιστικά παιδάκια θα βρουν απαντοχή και αγκυροβόλιο. Με απόδειπνο έκλεισε η ημέρα. Οι πιο πολλοί κίνησαν για τους κοιτώνες. Νεαρά άτομα έμειναν για λίγο να μιλήσουν, να γελάσουν   και να τραγουδήσουν…Περιμένουμε την άλλη ημέρα!

Τετάρτη3 Ιουλίου 2019

Η προτελευταία ημέρα της κατασκήνωσης.Όλα προχωράνε προς το τέλος. Μια μελαγχολική πρόγευση. Ξυπνήσαμε , αρχίσαμε κατά το ειωθός με όρθρο στο ναΐδριο της κατασκήνωσης. Όλοι μαζί , μικροί και  μεγάλοι, οι αυτιστικοί και υγιείς σε ομαδική έξαρση για όσα περιμένουμε την ημέρα που έρχεται. Δροσερό αεράκι γλιστράει μέσα από τις νεροφαΐδες  του βουνού.  Ανήσυχος ο Πατραϊκός σηκώνει το κυματάκι του που χτυπάει στις ακτές κι αναλύεται σε αφρούς. Η Μαρία Οικονόμου, η φιλοξενούμενη ψυχολόγος, που αυτές τις ημέρες ήταν μαζί μας και κρατούσε σε διέγερση τον παιδευτικό μηχανισμό της κατασκήνωσης , προεξήγγειλε πρωινό θαλασσινό μπάνιο. Αυθόρμητα και ολοπρόθυμα τα παιδιά – συμπαραστάτες οδήγησαν τα αυτιστικά παιδιά στη θάλασσα. Ο Πατραϊκός αγκάλιαζε νεανικά σώματα και ο μπάτης σκορπούσε στον περίγυρο φωνές με ποικιλία ηχοχρωμάτων. Πιο πέρα οι ηλικιωμένοι βοηθοί- συνοδοί γεύονταν το χαϊδευτικό σφιχταγκάλιασμα του κύματος.

Γυρίσαμε στην τραπεζαρία. Αχνιστά πρωινά ροφήματα επάνω στην τράπεζα.  Σε πανέρια τεμαχισμένα ψωμιά και πιατάκια με μαρμελάδα συνταίριαζαν το ορθρινό μενού. Στη συνέχεια μικρές ομάδες από αυτιστικούς και νεαρούς συνοδούς παραδίνονταν σκλάβοι στις επιλογές της αρεσκείας τους όπως μουσικές, ζωγραφική, ξυλοτεχνική και ό,τι άλλο επέτρεπε και στο οποίο καθοδηγούσε η στιγμή.

Ήρθε το μεσημβρινό γεύμα. Αεικίνητες κυρίες, που αυτοπροσφέρθηκαν να υπηρετήσουν στην τράπεζα ως φτερωτοί άγγελοι της φιλοξενίας, έβαλαν στο τραπέζι ένα πιάτο φαγητό από μαγειρεμένη φακή.  Τετάρτη, ημέρα σήμερα βδομαδιάτικης νηστείας. Μηχανισμός θεραπευτικός για ανθρώπους με εσωτερικά ρήγματα και νευρικούς σπασμούς. Πιάτα γεμάτα μαγειρεμένα κολοκυθάκια και αφθονιακό τεμαχισμένο νεροπέπονο, ομηρική πανδαισία επάνω στο τραπέζι!

Το απόγευμα αθλοπαιδιές και περίπατος αποσπερνός στις ακτές του Πατραϊκού. Από πέρα τα βουνά της Πελοποννήσου μας έστελναν χαιρετισμούς με χαμόγελα. Το Παναχαϊκό απέναντι βαρύ, βλοσυρό κι απλησίαστο επέδειχνε την άγρια ομορφιά του.  

Στο βραδινό τραπέζι τα τελευταία τερψιλαρύγγια φαγητά ήταν απλωμένα περιμένοντας το χέρι να απλώσει επάνω τους να το γευτεί. Οι τελευταίες αποχαιρετιστήριες διαλεκτικές συναλλαγές.

Όμως ήταν διάφανο ότι όλα άρχισαν να βαραίνουν. Βαριά τα βλέφαρα. Βαριά τα πόδια. Αργό το βάδισμα, γιατί γυρίζουμε σ’ ένα αύριο, που θα είμαστε αυτό που ήμασταν. Προτού αποχωρήσουμε από την τράπεζα προσφέρθηκαν τιμητικά και χρηστικά δώρα φτιαγμένα από έμπειρα χέρια και χαρισματικά. Λεπτοδουλειές του χεριού που τις οδηγούσε δημιουργική έμπνευση.

Το πιο υπέροχο είναι ότι υπήρξε σ’ αυτή τη δράση συμμετοχή αυτιστικών ατόμων, από αυτά που δεν έχει αποσβεστεί η αυτοκυριαρχία και η δημιουργική πνοή.

Στο τέλος χορωδία παιδιών, που τα έφερε στην κατασκήνωση ο ζήλος της προσφοράς και της αγάπης για τους αδύναμους. Ακολούθησαν παλμώδεις χοροί από μικρούς και μεγάλους και αποχαιρετιστήρια συνάντηση των συνοδών στο δασάκι της κατασκήνωσης.

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2019

Η τελευταία ημέρα. Όλα προετοιμάζουν την ομάδα για ξεθώριασμα. Για σκόρπισμα σαν τα φύλλα των λουλουδιών στο ανεμοφύσημα. Καθένας για τον τόπο του. Καθένας για τη γωνιά του.

Ρώτησα δειγματοληπτικά ένα ανδρόγυνο Μακεδόνων, που βρέθηκε μαζί μας με τα δυο αυτιστικά παιδάκια του. Τι θα σας μείνει από αυτή τη συμβιωτική συνύπαρξη του πενθήμερου με ομότυχους συνανθρώπους; Μια παραδεισένια μνήμη ήταν η απάντηση. Αυθόρμητη, καθαρή, ατσάλινη. Ανεκτίμητο θυμητάρι ολοζωής ότι η δυστυχία και η βασανιστικές εμπειρίες από κακοπάθεια προσφιλούς προσώπου δεν απομονώνει και δε διχάζει τους ανθρώπους, απεναντίας τους ενώνει, τους ταυτίζει. Συνδετικός κρίκος που ενώνει ψυχές! Οι γονείς των αυτιστικών παιδιών του συλλόγου μας είναι αδέλφια. Πατέρας μας  ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης. Σ’ αυτόν στυλώνουμε τα βουρκωμένα μας μάτια όταν μας πλημμυρίζει η αγωνία για την αβεβαιότητα του αύριο για το άρρωστο παιδί μας. Άγιε Αρσένιε, πάρε τη δύναμη του Χριστού και ρίξε την στη ζωή των άρρωστων παιδιών μας.

Ξεκινήσαμε την ημέρα με όρθρο στο εκκλησάκι της κατασκήνωσης. Σιωπηλοί γονείς, συνοδοί και κάποια από τα αυτιστικά παιδάκια παρακολούθησαν την ακολουθία. Η ιερατική επιβολή του π. Κωνσταντίνου Παπακωστόπουλου ενέπνεε σεβασμό.

Το πρόγραμμα συνεχιζόταν να εφαρμόζεται ως την τελευταία στιγμή. Τι υπέροχο, αλήθεια μήνυμα! Δεν υπάρχει ενωρίς κι αργά. Υπάρχει η κάθε στιγμή του χρόνου που περιμένει να γεμίσει με κάποια δράση. Άραγε μήπως εδώ βρίσκεται το νόημα της ζωής;

Όλα τα παιδιά , αυτιστικά και μή, επιδόθηκαν στον εξωραϊσμό του περιβάλλοντος μαζεύοντας χαρτάκια, σκουπίδια, απορρίμματα. Το διαμέρισμα της γης που χρησιμοποιούμε για ολιγοήμερη ή και πολυήμερη εγκαταβίωση , όταν πρόκειται να αποδοθεί στο φυσικό περιβάλλον που ανήκει πρέπει να είναι καθαρό και αμίαντο.

Ακολούθησε το μπάνιο της ημέρας και το πότισμα των δέντρων της κατασκήνωσης. Ένα χρέος εξοφλήθηκε σε υπάρξεις του φυσικού περιέχοντος που μας πρόσφεραν τη σκιά τους να τους προσφέρουμε νερό να ξεδιψάσουν. Στην ώρα του στήθηκε το τραπέζι, χορταστικό το μενού. Όλοι έσκυψαν με όρεξη. Ήταν για να απολαύσουν μέχρι και την τελευταία στιγμή ό,τι πρόσφερε η κατασκήνωση; Να μην αφήσουν τίποτε ανενόχλητο; Με κάποιες φιλοφρονητικές προσφωνήσεις, με σφιχταγκάλιασμα και χειροπιάσματα έκλεισε το πενθήμερο της κατασκήνωσης, σφραγίστηκε ο παράδεισος των αυτιστικών παιδιών.

Ένας ένας, δυο δυο έμπαιναν στα αυτοκίνητα και έφευγαν. Έμεινα τελευταίος με τη σύζυγο και τον πολύκλαυστο Παύλο. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Ξάφνου άστραψε μέσα μου η επιθυμία να ιδώ για ύστατη φορά την κατασκήνωση. Μου φάνηκε ήρεμη, ονειρική, ασάλευτη. Όλα παρελθόν.

Στη μέση της πλατείας στεκόταν όρθιος , επιβλητικός ο π. Ιωσήφ με την αξέχαστη ματιά που ανασπιθίζει αθωότητα και καλοσύνη… Ήταν μοναχός του. Όλοι έφυγαν… Ήταν Μοναχός!

Πρόφτασα και του φώναξα κι εκείνος με άκουσε με σφραγισμένο στο πανωχείλι του ένα χαμόγελο από αυτά που μας συγκινούν για να τον αγαπάμε.

Το σεβασμό μου, πάτερ Ιωσήφ, στον Σεβασμιότατο και την απέραντη αγάπη όλων μας. 

Κωνσταντίνος  Ν. Δημόπουλος