Ευχαριστίες καταθύμιες στον πολιτιστικό Σύλλογο «ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ» του Νομού Φόραρλμπεργκ της Αυστρίας. Ιδρύθηκε το 1990 από Έλληνες και φιλέλληνες της Ευρωπαϊκής αυτής χώρας και φίλης της Ελλάδας, με στόχο τη διάσωση της Ελληνικής κληρονομιάς στους μεταφυτευθέντες Έλληνες και τους αυτόχθονες Αυστριακούς, που αγαπούν την Ελλάδα «του θρύλου και της Ιστορίας».

Αποδείχθηκε εμπράγματη η αγάπη τους με την κατάθεση στο ταμείο του Συλλόγου μας του ποσού των 2.200 € για την υλοποίηση της στοχοθεσίας του: Δημιουργία Στέγης διαμονής και εκπαιδεύσεως σε αυτιστικά άτομα μέσης και βαρείας κατηγορίας. Τιμή και περηφάνεια για όλους μας το ότι ένα απόδημο τέκνο του Μεσολογγίου, ο Αρχιτέκτων Μηχανικός Χρίστος Γ. Χατζάρας διατέλεσε Πρόεδρος και τώρα αποτελεί ενεργό μέλος του φιλικού αυτού Συλλόγου. Οι ευχαριστίες μας, ας θεωρηθούν συνακόλουθες μιας θερμοκάρδιας ευχής μας: είθε να συντροφεύουν ολοζωής Έλληνες και φιλέλληνες. Η παρουσία του Χριστού στη ζωή τους και να κρατεί κάτω από τη σκιά του ματωμένου Σταυρού του τη χαρά, την ελπίδα, την ομορφιά της ζωής για τον καθένα χωριστά, την οικογένειά του και την κοινωνία μας ευρύτερα.

Η είδηση της προσφοράς έφτασε στα μέλη του Συμβουλίου μας από τηλεφώνημα του Γιάννη Δασκαλάκη, χρυσοχόου και ωρολογοποιού στην πόλη μας, πατέρα της Παναγιώτας, συζύγου του Χρίστου Γ. Χατζάρα. Η είδηση διαχύθηκε ως «δρόσος Αερμών» σε σύντομο χρόνο και χαροποίησε όλους εκείνους που μπορούν ν’ αγαπούν αδύνατους ανθρώπους, πονεμένους και μαστιγωμένους από τη μοίρα τους, τους αυτιστικούς.

Πρωταγωνιστής στη δοσοληψία ο Χρίστος Γ. Χατζάρας. Γιος του αλησμόνητου παπά Γιώργη Χατζάρα, εφημέριου εν ζωή του Αγίου Σπυρίδωνα Μεσολογγίου. Σημαντικός Ιερέας που κατέκτησε τις ψυχές όλων μας με την αγάπη του και τη συνέπειά του. Παραδειγματικός παπάς! Έτσι θα τον χαρακτήριζε ένας μύστης των Ελληνικών γραμμάτων και κόσμημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, ο Γιάννης Βλαχογιάννης: Βρε παπά, λεβέντη παπά.

Ο παπά Γεώργης Χατζάρας υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου μας. Συμπαραστάτης, συναντιλήπτορας σε κάθε μας δράση. Πολλοί νέοι καθοδηγήθηκαν στο Ιερατικό αξίωμα από μέρους του. Αδύναμους ανθρώπους τους σκέπαζε με τη ζεστασιά της αγάπης του.

Αιώνια η μνήμη σου λεβεντόπαπά! Μήπως, αγαπητέ Χρίστο Γ. Χατζάρα, ο Κύριος διάλεξε εσένα να κάνεις όσα ο πατέρας σου δεν πρόλαβε να κάνει για τα δύσμοιρα παιδάκια του Συλλόγου μας; Ο Χρίστος μπήκε στην οικογένεια Γιάννη Δασκαλάκη, νυμφευθείς την Παναγιώτα Δασκαλάκη, την κόρη τους, μαθήτριά μας το πάλαι, με επιδόσεις που σημάδεψαν τη διαδρομή της.

Κλείνω έμπλεως θαυμασμού και αγάπης για τον συγγενικό κύκλο του Χρίστου Χατζάρα, που έθρεψε στα εσώψυχά του την αγάπη σε αδύναμους ανθρώπους, και καταγράφω αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια της υπέροχης μανούλας του! Όλοι θυμόμαστε το σεμνό και αθόρυβο κοριτσάκι του Θέρμου, που έτρεχε στις εκκλησίες και αξιώθηκε να σταθεί ως πρεσβύτερα δίπλα σε ένα Ιερατικό μέγεθος! Τον αλησμόνητο πατέρα Γεώργιο Χατζάρα!

Όλα αυτά μας οδηγούν σε μία διαπίστωση, ότι πολλοί προσφέρουν, πολλοί αξίζουν ολοκάρδιο ευχαριστώ. Πολλοί αξίζουν. Πολλοί καλοπρόθετα επιμένουν να διαχύνουν τα αισθήματά τους πλούσια και ασυγκράτητα σε δύστυχους και μαστιγωμένους από τα χαστούκια της μοίρας συνανθρώπους μας! Ευχόμαστε εκ βαθέων, αγαπητέ Χρίστο, να σε συνοδεύει η ευχή του αλησμόνητου πατέρα σου και να ανθεί η χαρά, η ελπίδα και η συναντίληψη στο γονικό και συγγενικό σου περιβάλλον. Στους άγνωστους φίλους της ξενιτειάς σου πρόσφερε τους την ευχαρίστησή μας και την αγάπη μας. Αυτός είναι ο παράδεισος του χριστιανού! Αν σε ρωτήσει κανείς πώς αποφάσισες να συντρέξεις τη φιλάνθρωπη προσπάθεια συγγενών και φίλων στην πατρίδα σου, το Μεσολόγγι, να έχεις έτοιμη την απάντηση των χριστιανών των πρώτων χρόνων: Και γαρ χριστιανός ειμί. Απάντηση ηρωική! Δυναμική! Πιστεύω στο Θεό ως δημιουργό και πατέρα μου. Αγαπώ το διπλανό μου σαν αδελφό και μου στοιχίζει η βασανιστική ζωή του. Θεωρώ τον εαυτό μου όπως και τους άλλους ανθρώπους. Σέβομαι τον κόσμο γύρω μου ως ένα αρχοντοπάλατο μέσα στο οποίο με έβαλε ο Θεός.

Όταν τα βλέπω έτσι τα πράγματα, θα καταλάβουν όλοι από πού προέρχεται το βαθύτερο κίνητρό μας να καταθέσουμε χρηματικό ποσό για το μέλλον αδύνατων ανθρώπων. Ήρθαν στη ζωή φορτωμένοι την ατυχία μας! Τελειώνοντας, ειλικρινά καταθέτω: Όταν εγώ που γράφω αυτά τα σκέπτομαι έτσι τα πράγματα, στέλνω χαιρετίσματα στους φίλους σου, εννοώντας βαθιά ότι δεν είναι αυτοί Αυστριακοί και εμείς Έλληνες. Είμαστε πρώτα από όλα άνθρωποι.

Για το Σεβασμιώτατο Πρόεδρό μας κ.κ. Δαμασκηνό, το Συμβούλιο και γενικά τα μέλη του Συλλόγου μας.
Ο Γεν. Γραμματέας
Κων/νος Ν. Δημόπουλος